شاید برایتان سوال باشد که چه تفاوت هایی بین نمایشگر و تلویزیون خانگی وجود دارد؟ شاید مهمترین تفاوت سخت افزاری بین مانیتور و تلویزیون خانگی ، تیونر RF تلویزیون ، بلندگوهای قدرتمندتر ، کنترل از راه دور و موارد دیگر باشد. تفاوت در ابعاد صفحه نیز یکی از تفاوت های نمایشگر و تلویزیون خانگی است. اساساً تلویزیون های خانگی جدید در ابعادی ساخته می شوند که بسیار بزرگتر از صفحه نمایش هستند. در ادامه با ما همراه باشید بیشتر در این باره صحبت کنیم وقتی به دستگاهی مانند مانیتور نگاه می کنیم و سعی می کنیم تفاوت بین نمایشگر و تلویزیون خانگی را درک کنیم، در واقع اشاره به دستگاهی داریم که می تواند برای نمایش محتوا در رایانه شخصی یا لپ تاپ مورد استفاده قرار گیرد.

مانیتور به تنهایی قادر به پردازش و نمایش فیلم نیست. این یکی از نکات کلیدی است که می تواند به کمک آن تفاوت بین نمایشگر و تلویزیون ها کمک کند. در حقیقت ، مانیتورها تصاویر و محتوایی را که قبلاً توسط واحدهای پردازش سیستم رایانه ای مانند GPU و CPU پردازش شده بودند، نمایش می دهند و اکنون مانیتور فقط آنها را پخش می کند. بنابراین ، مانیتورهای مختلفی مانند مانیتورهای ایسر یا مانیتورهای ال جی و مارک های دیگر در بازار موجود است که بسته به نوع سیستم مورد استفاده، قابل خریداری و استفاده هستند.

نمایشگر

مانیتور را می توان به عنوان یک دستگاه خروجی برای نمایش اطلاعات و داده های ویدئویی در رایانه شخصی مشاهده کرد. در واقع عملکرد مانیتور ارائه اطلاعات گرافیکی به کاربر است. مانیتور نمی تواند اطلاعات گرافیکی را پردازش کند. بلکه این کار را در سخت افزار دیگری به نام GPU انجام می دهد. تفاوت آشکار دیگر تلویزیون های خانگی با نمایشگرها تراکم پیکسل است. برخلاف تلویزیون های خانگی، نمایشگرها از صفحه نمایش های کوچکتری استفاده می کنند که نتیجه آن تراکم پیکسلی بالاتر است. تراکم پیکسل تعداد پیکسل ها در هر اینچ صفحه است. تأثیر در افزایش یا کاهش آن. نمایشگرها همیشه روی میز قرار می گیرند. اما به طور کلی می توان مدل های مختلف تلویزیون های خانگی مدرن را به صورت دیواری نصب کرد.

مانند تلویزیونهای خانگی ، مدلهای مانیتور اولیه از لامپ‌های پرتوی کاتودییا فناوری CRT استفاده می کنند. تلویزیون ها و مانیتورهای مجهز به اشعه کاتدی از تفنگ های الکترونی ، صفحه های فلورسنت و دستگاه های داخلی و خارجی تشکیل شده اند که پرتوهای الکترون را تسریع و هدایت می کنند. هدف اصلی نمایش تصاویر در صفحه فلورسنت بود. نمونه‌های اولیه تلویزیون‌ها و نمایشگرهای مجهز به لامپ‌های پرتوی کاتودییا به‌صورت مونوکروم بودند و تصاویر را به‌صورت سیاه و سفید پخش می‌کردند؛ اما بعدها مدل‌هایی عرضه شد که قادر به ارائه‌ی تصاویر در رنگ‌های مختلف بودند.

با گذشت زمان ، با توسعه پنل های نمایشگر و معرفی مدل های جدید ، بسیاری از مزایای صفحه نمایش نسبت به تلویزیون های خانگی از بین رفته است – به عنوان مثال رزولوشین اشاره کرد. تعداد پیکسل های صفحه تلویزیون خانگی آنقدر کم بود که نمی توانست تصاویررا به درستی نمایش دهد. با این حال ، تلویزیون های مدرن تری تاکنون با ارائه وضوح بالا در صفحه های بزرگ ارائه شده اند که دیگر نمی توان وضوح را دلیل برتری مانیتورها دانست. اگرچه تلویزیون ها و مانیتورها از نظر فناوری صفحه ای که در آنها استفاده می شود شباهت زیادی به یکدیگر دارند. اما تفاوت هایی مانند نرخ تازه سازی وجود دارد. در مدل های اولیه تلویزیون خانگی از میزان تازه سازی ۵۰ هرتز و در مدل های بعدی از نرخ تازه سازی در هرتز ۶۰ هرتز استفاده شده است.

تلویزیون خانگی

تلویزیون های خانگی مانند نمایشگرها برای نمایش محتوای ویدئویی طراحی شده اند. البته مانیتورها برای پخش محتوا به دستگاه دیگری نیاز دارند، اما تلویزیون های خانگی هنگام دریافت سیگنال می توانند به لطف تیونر RF ، محتوا را از شبکه های تلویزیونی محلی پخش کنند. امروزه تلویزیون های خانگی در اندازه های مختلف تولید و عرضه می شوند ، حتی گاهی اوقات شاهد معرفی مدل هایی با ابعاد صفحه نمایش ۸۸ اینچ یا بیشتر هستیم.

با این حال، تفاوت اصلی بین صفحه نمایش و تلویزیون خانگی اندازه صفحه نیست. بلکه تلویزیون ها دارای تنظیم کننده فرکانس رادیویی یا تنظیم کننده RF هستند. تیونر در واقع بخشی از گیرنده رادیویی تلویزیون است که سیگنال های الکتریکی را از طریق آنتن در فرکانس های رادیویی دریافت می کند و پس از تقویت اولیه، آنها را به سیگنالی با فرکانس خاص(فرکانس متوسط) تبدیل می کند. به زبان ساده، فرکانس های رادیویی متشکل از سیگنال های صوتی و تصویری است که تنظیم کننده تلویزیون سپس به مناطق مناسب برای پخش صدا و تصویر می فرستد. با ذخیره هر کانال تلویزیونی ، مشخصات فرکانس آن در واقع در حافظه تلویزیون ذخیره می شود و هنگامی که کاربر کانال مورد نظر را انتخاب می کند، تنظیم کننده اطلاعات مربوط به فرکانس مربوطه را دریافت کرده و آن را به بخشهای مورد نظر منتقل می کند.

در حالی که تلویزیون های قدیمی قادر به پردازش سیگنال های با فرکانس بالا بودند، مانیتورهایی برای پردازش سیگنال های ویدئویی ساخته شدند. ممکن است در مورد محصولات مدرن اینگونه نباشد و در واقع به لطف رایانه می توان از صفحه نمایش یا تلویزیون مشابهی استفاده کرد. اما محصولات قدیمی اینگونه نبودند. در حال حاضر ، می توان به تلویزیون های خانگی مدرن اشاره کرد که مجهز به نرخ تازه سازی ۱۲۰ هرتز هستند.

همان فرکانس کنسول های Xbox X و PlayStation 5 ، اما در زیر صفحه نمایش مدل هایی را مشاهده می کنید که سرعت تازه سازی ۲۴۰ هرتز را نیز به کاربران می دهند. گفته می شود که برخی از تلویزیون ها می توانند نرخ تازه سازی بیشتری را نیز ارائه دهند. به یاد داشته باشید که این به صورت یک نرم افزار است و در برخی موارد می تواند تجربه بازی را تحت تأثیر منفی قرار دهد. اما وقتی نوبت به مانیتور می رسد ، میزان تازه سازی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و فقط به بازی ها محدود نمی شود.